تزریق گاز به مخازن نفتی از ضروری ترین عوامل در صیانت از ذخایر نفتی و یکی از راهبردهای تولید پایدار است.
تزریق گاز کافی و بموقع، افزون بر بازیافت میلیاردها بشکه نفت به تله افتاده در مخزن، موجب حفظ جایگاه تولید کشورمان در اوپک شده و امکان ذخیره سازی مقادیر چشمگیر گاز برای نسل آینده را نیز فراهم خواهد کرد. در فرآیند تزریق گاز غنی اگر حداقل فشار امتزاجی کمتر از ٤٥٠٠psi بود از نظر اقتصادی استفاده از گاز مایع شده ارجحیت دارد.
صیانت از مخازن نفتی کشور از ضرورتهای مهم و راهبردی بخش انرژی و اقتصاد کلان مملکتی است که این مهم با مدیریت یکپارچه مخزنها و با هدف حداکثرسازی سودآوری مخزنها، بیشینه کردن بازیافت آنها و حداقل کردن هزینه های تولید محقق می شود.
اگر عمق مخزن کم بود یا سیال مخزن حاوی مقادیر کمی ترکیبات میانی باشد استفاده از گاز مایع شده مناسب به نظر می رسد.
در طراحی یک فرآیند جابجایی امتزاجی، نخستین اقدام، تعیین حداقل فشار امتزاج است. در نرم افزار PVTi با تزریق گازهای مختلف به سیال مخزن مشاهده شد که وضعیت امتزاج پذیری دی اکسیدکربن تقریباً شبیه به اتان و وضعیت امتزاج پذیری نیتروژن نیز تقریباً مانند متان است.
هرچه سیال تزریقی بسمت ترکیبات اتان حرکت کرده و از متان جدا شود، در نفت مخزن امتزاج پذیرتر خواهد بود.
همچنین با محاسبات نرم افزار اکلیپس ٣٠٠ مشاهده شد که با تزریق دی اکسیدکربن امتزاجی نسبت به ترکیبهای تزریقی غیرامتزاجی در بلندمدت، مخزن کارآیی بهتری خواهد داشت.
اما از دیدگاه بازدهی عملکرد و همچنین از لحاظ اقتصادی در کوتاه مدت و تا حدودی میان مدت تزریق متان غیرامتزاجی بهترین گزینه خواهد بود.
در بررسیهای انجام شده درباره سناریوهای مختلف تزریق گاز در مخزنها کربناته نتایج عملکرد مخزن با تزریقهای مختلف در کوتاه مدت بسیار نزدیک به یکدیگر بود و نشان داد که با توجه به فراوانی منابع اتان در کشور، تزریق این گاز ارزان ترین روش خواهد بود.
